Sayıların Gölgeleri

Ali, sınıfta son sırada otururdu. Gözleri tahtadaki sayılara her bakışında biraz daha ağırlaşır, beyni sanki bu dünyadan başka bir yerde, karanlık bir boşluğa doğru çekilirdi. Sayılar... Herkesin bu kadar kolay anladığı şeyler nasıl olur da ona bu kadar yabancı gelebilirdi? Matematik onun için sadece bir ders değildi. Matematik, kaçamayacağı bir zindandı.

Öğretmen her defasında tahtaya kalkmasını istediğinde, kalbinin derinliklerinde bir boşluk açılır, içine düşerdi. O boşlukta, rakamlar devleşir, adeta boğucu bir sis gibi üzerine çökerdi. Ali, o sırada sadece sesleri duyardı, öğretmenin hiç bitmeyen talimatlarını, sınıf arkadaşlarının kahkahalarını. Her şey bir girdap gibiydi.

Bir gece, uyku ve uyanıklık arasında bir yerde, Ali kendini başka bir dünyada buldu. Gözlerini açtığında etrafındaki her şey sayılardan oluşuyordu. Zemin 7’lerden, gökyüzü 3’lerden, ağaçlar 5’lerden yapılmıştı. Her bir sayı, soğuk ve dokunulmazdı. Ali bir adım attığında, zemin titrer, sayılar devrilip tekrar yerlerine otururdu.

Bir gölge belirdi ufukta. Gölge, ona doğru ağır adımlarla yaklaştıkça büyüyor, şekil alıyordu. Gölge yaklaşırken fısıldadı: “Korkuyorsun. Çünkü anlamıyorsun. Çünkü sayılar sadece sayılar değildir. Her biri bir yük, bir hikaye, bir hatıra.”

Ali geri çekildi. Ama gölge daha da yaklaştı. "Matematik zordur çünkü dünya zordur. Her problem bir savaştır. Her sayı, çözmen gereken bir sırrı saklar." Ali'nin dizleri titredi. Ama kaçacak bir yer yoktu. Kaçacak bir yer hiç olmamıştı.

"Bir sayı hatayı affetmez. Ama doğruyu bulduğunda, seni özgür bırakır." Gölge, Ali'yi bir duvarın önüne sürükledi. Duvar, 1 ve 0'larla örülmüştü. Gölge elini Ali'ye doğru uzattı: "Ya sayılar seni yutacak, ya da sen onları kıracaksın."

Ali, parmaklarını duvara değdirdiğinde, sayılar kırılmaya başladı. İlk önce bir çatlak oluştu, sonra duvardan parçalar dökülmeye başladı. Ama çatlaklar çoğaldıkça bir şey fark etti: Her bir sayı kendi anlamını taşıyordu. Her biri bir hikaye anlatıyordu.

Ali, nefesini tuttu. O anda anladı. Matematik, sadece çözülmesi gereken bir problem değil, içinde saklı binlerce hayatı taşıyan bir labirentti. Bu labirentin içinde kaybolabilirdi. Ama kaybolmaktan korkmuyordu artık.

Gölge arkasını döndü, uzaklaştı. “Sayılar seni özgür bırakmaz. Ama anlamaya başladığında, onların bir parçası olursun.”

Ali uyandığında, hala geceydi. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü sayıların gölgeleri, onun üzerine bir daha aynı şekilde çökmeyecekti.