6 Şubat 2023

Hatay’ın sabahı hüzünle uyanırken,

Gökyüzü usulca ağladı,

Bin yıllık medeniyetin üstüne ince bir sızıyla düştü yaşlar.

Toprak titredi,

Evler, sokaklar, hayaller bir anda savruldu rüzgara;

Her enkazda bir umut kırıntısı,

Her çığlıkta, kalpten kopan bir dua saklı kaldı.

Sevgiyle bekleyen eller,

Sessiz çığlıkların arasında

Bir el, bir ses belirdi;

Ufak mucizeler, yüreklerin suskunluğuna su serpti.

Ancak, her yıkıntı altında bir yürek daha sönerken,

Hatay’ın yüreği yandı,

Ve bu yanık, tüm Türkiye’nin acısıyla bütünleşti.

Hat-ay…

Medeniyetlerin beşiği,

Asi Nehri’nin tanıklığında,

Bu acı öykü bir gün hafifleyecek,

Ama asla unutulmayacak;

Bir daha böyle fırtınalara izin verilmeyecek.

Bugün, yaralar sessizce sarmalanıyor,

Sevgi, umut ve yüreklerin sıcaklığıyla,

Çünkü bu şehir;

Sadece taştan ya da topraktan değil,

İnsanların kalbinden örülmüş.

Ve o kalpler,

Tekrar atacak,

Hat-ay yeniden doğacak,